Die Gatsby pakkie

Die Gatsby pakkie

“Die tannie by die boetiek het vir my ‘n Gatsby pakkie bestel,” sê ons  rooikop vriendin met die skatryk pa pouse. Ons sit in ‘n kringetjie op die gras. Soos al die vorige pouses. Ek sug in my hart en kyk na haar. “O dis groovy,” sê ons en probeer die afguns uit ons stemme hou. “Jip,” sê sy, “ek gaan die eerste een wees om die nuwe mode te dra, hoe groovy is dit?” Ons skud ons koppe instemmend. Jip hoe groovy is dit net nie!!

Toe en en my vriendin later ingehaak wegstap kon jy ons wie weet waar hoor brom. Ons het al die vorige naweek die pragtige nuwe mode bekyk en gewens ons het ook sulke pakkies. Die nou rompie met sy baadjie wat styf om die middel pas en dan uitklok. Omdat ons altwee met die kleinste middeltjies kon spog het ons al gesien hoe ons met die nuwe uitrustings straat afloop op ons hemelhoë platform skoene. Want dit was ook ‘n moet. Saam met die Gatsby moes jy platform skoene dra.

Laat middag sit ek langs die tafel en blaai deur die tydskrif. Ek verkyk my aan die modelle in die Gatsby pakkies en wens my pa was ook ryk. Ma kom loer oor my skouer. “Hmmm baie mooi,” sê sy. “Is dit nou waaroor jy so sit en droom?” Ek knik instemmend. Sy het ookal klaar die klagtes aangehoor oor Magdalena wat alweer die eerste gaan wees om die nuwe mode te dra. “En wanneer kom Magdalena se pakkie?” vra ma ongeërg. Ek sug. Net die blote gedagte aan daai pakkie maak my sommer naar. “Oor omtrent ‘n week.” Sê ek sugtend. “Hmmm” sê ma weer en gaan aan met haar werk.

Ek gooi die tydskrif op die rak en gaan lê op my bed. Droom hoe ek en my vriendin aantrek. Eerste die blink sykouse. Dan die stywe rompies en dan die baadjies wat syf om die middeltjie pas. Ek voel al hoe maak ek die knopies vas. Laaste die platform skoene. Ai as ons net toegelaat word om bietjie make-up te dra. Terwyl ek nog in my droom voor die spieël rond draai raak ek aan die slaap.

Magdalena is vol opgewonde praatjies by die skool. Vrydag is lentedag en dan mag ons aantrek net wat ons wil. Die tannie by die boetiek het belowe haar pakkie gaan betyds daar wees. Die middag is ek in ‘n slegte bui. Ek wil nie eet nie, ek wil nie drink nie en ek wil nie praat nie. Ek sit dikmond langs die tafel en doen my huiswerk. Skuif my boeke met onodige geweld en ‘n geraas rond.  Kyk verwytend na ma. Sy ignoreer my heeltemal tot my verdere misnoeë en gaan aan met haar daaglikste takies. Ek kon net sowel glad nie daar gewees het nie.

Woensdagaand huil ek myself aan die slaap. Ek het om ma se ore geneul of daar nie tog maar ‘n manier was waarop sy vir my ook ‘n Gatsby kon gaan koop nie. Naderhand soos ‘n baba sit en huil. Ek wou ‘n gatsby hê, maak nie saak of ma die laaste kosgeld vat nie. Ma se geduld met my was op. Toe ek my alie wip en wegstap toe ek besef ek gaan nie my sin kry nie, kry sy my so in die wegloop of liewer wegwip aan ‘n vlegsel beet. Ek moes maar druipstert jammer sê. My snikke uit die kamer het ook niks gehelp nie.

Donderdagoggend word ek met ‘n dikkop wakker. Ek vryf my dik oë.en toe sien ek dit. Teen my kas hang dit. Nie net een nie, maar twee Gatsby pakkies. Ek gee ‘n bloedstollende gil en hardloop na die kas. Spring soos ‘n bestene op en af. Huil en lag soos die besetene se nog maller sussie. Die een pakkie is bruin met pienk en blou blomme. Die ander een swart met klein bont blommetjies. So mooi het ek nog nooit gesien nie. Dit lyk nes die fotos in die tydskrif. Hoe het ma dit reggekry?

Ma staan in die deur. Trane in haar mooi sagte bruin oë. Ek gryp haar vas en druk en huil. “Ek het maar twee gemaak, dan kan Annemarie maar die een more aantrek, tot haar ma ook vir haar gemaak het.” sê ma sag. Jubelend vertel ek ma dat sy die beste, wonderlikste, mooiste, slimste ma in die hele wereld is.

Magdalena kom moedeloos by die skool aan. Die pakkie gaan nie betyds wees nie. Ek en Annemarie kyk betekenisvol vir mekaar. Lag en high five toe ons alleen is. Net ons twee weet van die swart pakkie wat veilig in haar tas is.

Vrydagoggend staan ek al dou voor dag op. Lank voor skooltoe-gaan-tyd is ek aangetrek in my bruin pakkie met die blou en pienk blomme. Ek lyk soos ‘n regte jong dame. Die baadjie pas perfek om my klein middeltjie. Die knopies is met dieselfde materiaal as die pakkie oorgetrek. Die skoene word in ‘n sakkie in my tas gepak. Dit sal ek by die skool aantrek. Ma druk my langer as gewoonlik vas. Staan ons agterna ek kyk toe ons wegstap. Ek draai om en waai tot ek haar nie meer kan sien nie.

Ek en Annemarie stap ongeërg op ons platforms na ons maats toe. Maak asof ons nie sien hoe die ander meisies na ons kyk nie. Ons maats staan in ‘n kring om ons. Bewonder ons pakkies. Vertel ons hoe groovy ons lyk. Magdalena se mond hang oop. “Waar kry julle die gatsbies?” vra sy hees.

Ek kyk na haar en glimlag. “Ag my ma het dit sommer gou gemaak. So van die prentjies in die Sarie af.” En toe omdat ek myself net nie kon help nie, steek ek my tong uit, dop my oë om, trek ‘n skewebek en skud my kop heen en weer, asof ek nog ses is en sing-sê:”we-we- we-we, en wie het tog nou eerste ‘n Gatsby pakkie aangehad, we-we-we-we. Hoe groovy is dit nie...hoe groovy is dit nie. ”